www.baltofilm.fora.pl

Iditarod

Wilk polarny [canis lupus arctos]

Opracowane na podst. wiki, wiem

Jeden z największych podgatunków wilka. Charakteryzuje się, grubą białą sierścią i to jest jego cecha wyróżniająca. W ramach wilka polarnego wyróżnia się jeszcze:
- wilk Banksa [c. l. a. Bernardi] – duża forma wilka artycznego, zamieszkuje wyspę Banksa i wyspę Wiktorii na obszarze Terytoriów Północno – Zachodnich. Smukły, długonogi, ciemniejsza sierść na grzbiecie
- wilk grenlandzki [c. l. a. orion] – prawdopodobnie wymarła forma wilka arktycznego, zamieszkiwał Grenlandię.
- wilk z wyspy Baffina [c. l. a. manningi]- najmniejszy z wilków arktycznych, zamieszkuje ziemię Baffina

Dane / Wielkość
Długość: 100 – 150 cm
Masa ciała: do 80 kg
Długość ciąży: 61 – 63 dni
Liczba młodych: 4 – 5

Występowanie:
Zajmuje obszary północnej Kanady, północno – zachodniej Grenlandii oraz wysepki pomiędzy nimi. Wilki arktyczne można badać i obserwować w naturalnych warunkach, gdyż cywilizacja tam jeszcze nie sięga, przetrwał na swym pierwotnym obszarze występowania. Niezagrożony.

Tryb życia
Żyje w watahach liczących do 30 zwierząt, przewodzi samiec, zaś samica ma niemal taką samą pozycję. Reszta się podporządkowuje i wytwarza swoją własną hierarchię. Poluje na renifery, zające i inną zwierzynę. Potrafią atakować nawet woły piżmowe. W czasie polowań na duże zwierzęta jest ścisła współpraca wśród osobników z watahy.

Rozmnażanie
Po okresie godowym w marcu, ciężarna wilczyca opuszcza stado by znaleźć odpowiednie miejsce na poród. Młode rodzą się ślepe, głuche i bezbronne. Są całkowicie uzależnione od matki. Mając miesiąc życia po raz pierwszy próbują mięsa. Od tej chwili stado dzieli się z nimi pożywieniem.

Ciekawostki:
Z racji braku pokarmu wilki nie pozostawiają szczątków, zające są zjadane wraz ze skórą, sierścią i kośćmi. Tylko jedno polowanie na dziesięć kończy się sukcesem.