www.baltofilm.fora.pl

Iditarod

Togo:

Na podstawie [m.in]
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]

Urodzony: październik 1913 [data prawdopodobna]
Zmarły: 5 grudnia 1929
Właściciel: Norweg Leonhard Seppala. Brał udział w wyścigach, hodował psy które pochodziły z Syberii, szkolił innych. Zatrudniony był m.in. przez Jafeta Lindberga, jednego z trzech "fartownych Szwedów", którzy odkryli złoto w Anvil Creek koło Nome, w 1898 r.
Ojciec: Suggen [mieszaniec Siberian Husky i Alaskan Malamute]. Brał udział w wyścigach jako lider zaprzęgu, pomagając Seppale w osiągnięciu zwycięstwa w kilku wyścigach rozgrywanych na Alasce.
Matka: Dolly: [ Siberian Husky, przywieziona z Syberii]
Wygląd: Ciemnobrązowa sierść, z jasnymi [kremowymi] czarnymi i szarymi łatami, zbliżony do Siberian Husky. Niebieskie oczy. Jak na swoją rasę był mały, ważył tylko 48 funtów. Sam Seppala przyznawał często, że jest to "pięćdziesiąt funtów mięśni i walecznego serca"
Śmierć: zmarł w domu Elizabeth Rocker przyjaciółki Seppali. Na emeryturę przeszedł w '27 roku. Pod koniec swego życia Seppala wspominał, że odejście na emeryturę Togo było jednym, ze smutniejszych momentów, widząc wyrzuty w psich oczach. Niedługo potem wspominał, że "nie miał lepszego psa niż Togo. Jego wytrzymałość, lojalność i inteligencja była idealna. Togo był najlepszym psem, z jakim kiedykolwiek przemierzałem szlaki Alaski". Podobno Seppala uśpił psa, aby się nie męczył.
W 1925 roku Togo miał już 12 lat, co dla wielu psów oznaczało emeryturę, Togo zaś był psem prowadzącym, przewodnikiem. Pokazuje to jak wielkie było zaufanie Seppali do tego psa i jego ogromnego doświadczenia.
Togo nie wyróżnia się spośród innych psów, jedynym jego znakiem szczególnym jest uszkodzenie prawego ucha. Mogło być to wadą wrodzoną, mogło być wynikiem walki z innymi psami. Podobno na szyi Togo można zobaczyć efekty zaburzeń żołądkowych – prawdopodobnie wrzodów – z czasów kiedy był szczeniakiem. Został nawet prawdopodobnie oddany do adopcji, lecz uciekł i wrócił [pokonując daleką drogę] do Seppali i jego zaprzęgów.
Także jego umaszczenie jest typowe dla rasy Syberian Husky i nie widać w nim zupełnie tego, że ojciec w połowie był Malamutem. Przed wyścigiem Togo oczywiście brał udział, z sukcesami [podobnie jak ojciec, czasem razem z nim] w wyścigach psów zaprzęgowych.
Nie był wykastrowany, jak Balto, co sprawiło, że z racji tego, że był reproduktorem, spora grupa osób uważa go za jednego z ojców współczesnej rasy Husky.
Poza wyścigami Togo pracował, jak jego właściciel dla Pioneer Gold Mining Company.
W czasie wyścigu, przez nieuwagę Seppali [podróżowały z nim dwa zespoły] Togo poczuł zapach dzikiej zwierzyny i poszedł je tropem, Seppala kontynuował wyprawę, licząc że pies sam wróci. Co się stało kilka dni po wyścigu.
Togo od początku zwrócił uwagę Seppali, swą determinacją, upartością, a także tym, że w jednym z pierwszych wyścigów rozgrywanych dla młodych niedoświadczonych psów, niemal szczeniaków w ciągu jednego dnia przebiegł 75 mil....
Ekspozycja:
Wypchane ciało Togo pokazywane jest w Musuem w Wasilla Alaska, zaś film o nim wyświetlany jest w czasie wyścigów Iditarod Trail. Zły stan sierści i skóry spowodowany jest sposobem prezentacji w Shelburne Museum, Vermont, gdzie kazdy mógł dotknąć narażając eksponat na tłuszcz, wilgoć i zanieczyszczenia. Jeszcze wcześniej był prezentowany w Museum Peabody Yale University of Natural History. Jego szkielet nadal się tam znajduje.