www.baltofilm.fora.pl

Iditarod

Gunnar Kaasen

Opracowano na podstawie:
[link widoczny dla zalogowanych]

Gunnar Kaasen urodził się w 1882 roku, w Norwegii, zmarł 27 listopada 1960 r. Jest synem Hansa i Anny Kaasen. Urodził się z Burfjord, w okręgu Troms. Do USA wyjechał na fali jednej z gorączek złota, w 1903 r. Kaasen zostaje maszerem i mieszkańcem Nome. W 1905 roku jest już maszerem na terenie Norton Sound, gdzie w czasie zimy nie ma innego transportu.
W 1925 roku zostaje jednym z przewodników psich zaprzęgów. Kaasen miał być przedostatnim maszerem, który miał przekazać przesyłkę do Bluff. Kaasen dysponuje zaprzęgiem składającym się z 13 psów, na czele z Balto. Os sam twierdził, że początkowo prowadzić zaprzęg miał inny pies, ale coś kazało mu wyznaczyć do tej roli Balta, który nigdy wcześniej tej roli nie pełnił. Zrobił dobrze...
Po tym jak wyrusza na szlak po kilku kilometrach gubi szlak, a Balto, będąc na zupełnie obcym sobie terenie, zawraca zaprzęg i prowadzony powoli przez Kaasena go znajduje. Widoczność z wiatrem za plecami nie sięgała dalej jak 30 metrów. Na szlaku jednym z najniebezpieczniejszych miejsc były wzgórza Topkok, mniej doświadczeni przewodnicy bali się je pokonywać nawet w dzień, gdyż po jednej stronie wąskiego szlaku jest urwisko prowadzące na plażę. To tutaj w 1914 r, w czasie swego pierwszego AAS Seppala niemal nie zginął…Za wzgórzami było równo, droga prowadziła przez bagna wśród powietrznych kanałów, ale widoczność spadła do centymetrów – ledwo widać było dłoń przystawioną do twarzy. Mija Solomon i kontynuuje podróż do Port Safety. W jednym z kanałów powietrznych, po tym jak kolejny raz wiatr rzuca nim w zaspy, traci szczepionkę, zdejmując rękawice szuka jej w śniegu – i znajduje. Skutkiem tego są odmrożenia. Komunikat o przerwaniu podróży nie dociera poza Port Safety, a zmienik Ed Rohm śpi. Kaasen po krótkiej przerwie, rusza ponownie w trasę. O 5,30 rano dociera do Nome…
W przeciwieństwie do innych maszerów Kaasen staje się sławny. Otrzymuje także nagrodę od firmy produkująca szczepionkę w wysokości 1000 dolarów. Balto cieszy się początkowo jeszcze większą sławą, gra w filmie, oraz jest przy odsłonięciu swojego pomnika w Central Parku. Dzieje się to przy udziale ok 20 tys. osób.
Inni oskarżali Kaasena, że stał się kimś kto żyje z reklamy, Kaasen bronił się, że jego wybór by iść dalej do Nome był właściwy. Najbardziej znanym krytykiem był Seppala, który mimo iż przebył najdłuższą drogę, był w cieniu.
Pod koniec życia mieszkał w Everett w stanie Waszyngton. Przeprowadził się tam w 1952 roku. W 1960 roku umiera na raka. Jest pochowany na cmentarzu w Everett, obok swej żony, Anny.

Kaasen ze swym najsłynniejszym psem - Balto